"Kaiser" berasal daripada gelaran Rom untuk Caesar (fonetik bahasa Jerman untuk caesar: c=k ,a, e=i, s, a=e, r) yang serupa dengan gelaran Slavik untuk Tsar. Gelaran ini adalan gelaran raja yang tertinggi, dan adalah setaraf dengan padishah.

Dalam bahasa Jerman, perkataan ini juga digunakan sebagai nama generik yang setara dengan maharaja. Umpamanya, ahli sejarah yang bertutur dalam bahasa Jerman merujuk kepada maharaja China sebagai Chinesischer Kaiser. Gelaran seketurunan yang sebunyi digunakan dengan cara yang serupa dengan bahasa-bahasa Germanik; sama juga dengan bahasa-bahasa yang meminjamkan istilah ini daripada bahasa Jerman, terutamanya bahasa Baltik dan Slav. Umpamanya:

• Kejser dalam bahasa Denmark;
• Keizer dalam bahasa Belanda;
• Keiser dalam bahasa Estonia;
• Keisari dalam bahasa Finland;
• Keisari dalam bahasa Iceland;
• Keser dalam bahasa Luxembourg.

Bahasa Ibrani juga menggunakan perkataan yang sama ("Keisar", bahasa Ibrani קיסר) walaupun bagi kes ini, istilahnya tidak berasal melalui bahasa Jerman tetapi datang terus daripada bahasa Latin pada zaman Rom sendiri.

Sebagai perbandingan, bagi kebanyakan perbendaharaan kata Romawi dan cabang-cabangnya, termasuk bahasa Inggeris, istilahnya untuk "maharaja" (emperor) berasal daripada bahasa Latin, imperator.